“นอนลงครับ”
“อือ รู้แล้ว”
เท้าเล็กๆ ค่อยๆ คลานขึ้นไปนั่งบนเตียงนิ่มแต่ไม่ยอมเอนตัวลงกับหมอนสักที คนตัวเล็กก้มหน้าลงมองต่ำทันทีที่สัมผัสถึงแรงเคลื่อนตัวคลานเข่าเข้ามาหาคนตัวเล็ก
มือเรียวยกขึ้นมาลูบแขนเล็กๆ ของคนที่นั่งตัวสั่นอยู่ เจ้าของร่างเล็กช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่ายเล็กน้อย
“นอนลง”
“แวน ไม่ทำไม่ได้หรอ”
เสียงหวานเอ่ยอ้อนๆ จนคนฟังอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา จมูกโด่งไล่หอมผ่านเสื้อนอนตัวโคร่งที่คนตัวเล็กชอบใส่เป็นประจำก่อนจะมาหยุดที่หอมนวลที่กำลังขึ้นเลือดฝาด
“อย่ามาอ้อน ยังไงๆ ก็ไม่รอดครับ”
เสียงทุ้มกระซิบก่อนจะงับลงใบหูเล็กๆ จนร่างเล็กต้องถลดตัวถอยหนี
แขนแกร่งจัดการยกอุ้มร่างของอีกคนขึ้นมาบนตักก่อนจะไล่สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ไปตามเนื้อตัวจูบเบาๆ ผ่านเนื้อผ้านิ่ม
“หื้อ”
ริมฝีปากสีอ่อนประกบจูบลงบนกลีบปากนิ่มขบเม้มบนล่างสลับกันอย่างละเมียดละไมราวกับกำลังชิมความหวานจากขนมรสโปรด ความหวานจากกลีบปากที่เคล้าไปกับรสชาติช็อกโกแลตจางๆ ยิ่งพลอยทำให้หัวใจคนตัวสูงเต้นไม่เป็นจังหวะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนแวนคงจะไม่ต้องรอให้เวลาผ่านมานานขนาดนี้ คงไม่ปล่อยเวลาให้คนตัวเล็กทำใจนานขนาดนี้
มือเรียวโอบเอวบางไว้ก่อนจะกระชับร่างนุ่มนิ่มเข้ามาใกล้ตัวให้ร่างกายได้สัมผัสกันผ่านเสื้อผ้าที่สวมใส่ มืออีกข้างยกขึ้นโดยใช้ปลดกระดุมเสื้อนอนผ้านิ่มออก มือเล็กยกขึ้นมาปัดป่ายไม่ยอมให้อีกคนทำอะไรตนได้
เรียวปากย้ายมาจูบบนเนินไหล่เนียนที่โผล่พ้นเสื้อนอนเบาๆ ก่อนจะกระซิบเสียงแหบพร่าราวกับกำลังขออนุญาต
“ฮึก…แวน…”
“ซัน…ให้แวนนะครับ…ขอร้อง”
กลีบปากนิ่มที่กำลังเม้มเข้าหากันถูกจูบอีกรอบก่อนจะขบเม้มเบาๆ และเนิบนาบไปตามจังหวะ เสียงหัวใจดวงน้อยเต้นราวกับจะระเบิดออกมา มือเล็กๆ เปลี่ยนมาขย้ำอกเสื้อยืดของอีกคนแน่น
กระดุมเสื้อนอนถูกปลดออกแล้วถอดทิ้งช้าๆ มือเรียวลูบเบาๆ ตามเนื้อผ้านิ่มส่วนล่างก่อนจะยกตัวคนตัวเล็กขึ้นเล็กน้อยเพื่อถอดออกก่อนจะโยนไปไว้ข้างๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างไม่รีบร้อน ทุกๆ ชิ้นถูกถอดออกจากฝีมือของแวน เหมือนกับครั้งแรกและครั้งก่อนหน้านั้นไม่มีผิด หากจะต่างกันก็คงจะเป็นตรงที่ว่าตอนนี้การกระทำนี้มันทั้งอ่อนโยนและใจเย็น แต่ก็ยังทำให้ภายในใจของทั้งสองฝ่ายร้อนรุ่มและเต้นกระส่ำ แต่ในขณะเดียวกันมันก็อบอุ่นจนแทบจะหลอมละลาย สัมผัสทุกส่วนที่ทำให้คนตัวเล็กและอีกฝ่ายที่เป็นคนนำเกมพอใจเอาเสียมาก
ร่างของคนตัวสูงกว่าจ้องมองร่างเล็กๆ ในอ้อมกอดก่อนจะจัดการดันร่างของคนที่กำลังหน้าแดงก่ำให้นอนลงราบกับหมอน
เสื้อยืดสีขาวที่สวมใส่อยู่ถูกถอดออกแล้วโยนทิ้งไปกับพื้น ร่างสูงเพรียวค่อยๆ ตามมาทาบทับร่างเล็กที่นอนหอบหายใจอยู่โดยที่ก็ยังไม่ได้ถอดกางเกงออก
ริมฝีปากเรียวกระตุกยิ้มก่อนจะดึงร่างของคนตัวเล็กในลุกขึ้นนั่ง เจ้าของใบหน้าหล่อล่นตัวลงก่อนจะประกบกลีบปากลงบนหน้าอกขาวเนียนเหมือนเนื้อปลา
ยิ่งมองยิ่งน่าฟัด
“ฮึก…แวน”
เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานที่กำลังเผยอหน้าขึ้นและแอ่นตัวรับสัมผัสตามแรงอารมณ์
“ฮึก อ๊ะ”
เสียงหวานครางออกมาเล็กน้อยก่อนจะยกมือเล็กขึ้นคล้องคออีกฝ่าย
กลีบปากเรียวไล่จูบและดูดทำรอยสีแดงจางๆ ไปจนทั่วแผ่นอก แวนผละออกมามองภาพตรงหน้าอย่างพอใจ
“แวนรักซันนะครับ”
ศีรษะเล็กพยักรับรู้ก่อนจะบิดตัวไปมา ส่วนแข็งขืนที่กำลังนูนจนเด่นชัดผ่านกางเกงซับในนั่นทำให้แวนรู้ว่าคนตัวเล็กพร้อมแล้ว
เสียงแลกจูบกับเสียงหัวเข็มขัดเสียดกันดังขึ้นตามด้วยกางเกงขายาวสีดำของคนตัวสูงที่ถูกถอดแล้วโยนทิ้งไป
“แวน”
เสียงหวานเรียกขึ้นมาจนร่างสูงชะงักตัวเล็กน้อย
“หืม”
“เบาๆ ได้มั้ย”
คนตัวเล็กช้อนตาพูดเบาๆ การกระทำน่ารักๆ แบบนี้นี่สิยิ่งจะทำให้แวนอดใจไม่ไหวแล้วผิดคำพูด จะให้ทำเบาๆ แต่เสียงอ้อนขนาดนี้เนี่ยนะ…
แต่ก็นั่นแหละครับ แวนตั้งใจจะอ่อนโยนกับคนตัวเล็กแล้วจริงๆ
“จะพยายาม”
คนตัวสูงว่าพลางยกร่างเล็กขึ้น มือเรียวกอบกุมแก่นกายเล็กที่กำลังแข็งขืนอยู่ก่อนจะชักรูดเบาๆ
“หื้อ…”
“ช่วยนะ”
ยังไม่ทันที่จะได้รับคำตอบคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนนำเกมก็จัดการถอดกางเกงซับในปรากาขั้นสุดท้้ายออก
“ฮึก”
คนตัวเล็กกัดฟันเข้าหากันแน่น มือเรียวๆ ชักแก่นกายขึ้นลงตามจังหวะก่อนจะใช้ฟันคมฉีกแกะซองฟรอยด์ออกมาสวมแก่นกายขนาดคับ ปากก็ไล่ขบเม้มไปตามเนื้อนิ่มเรียกเสียงครางหวานหูได้เป็นอย่างดี
“อ๊ะ…”
เล็บสั้นจิกลงบนหลังเนียนเพื่อระบายความเสียวซ่าน เจ้าของมือเรียวมองอากัปกิริยาของคนตัวเล็กก็ยิ่งพอใจ
” ฮึก แวน”
“ครับ หอมจัง”
“อึก อ๊ะ”
“หืม
“อ๊ะ…อื้อ”
คนตัวเล็กครางเสียงหวิวก่อนจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา
“สบายตัวแล้วก็ช่วยแวนนะครับ”
ร่างบางที่กำลังหอบเหนื่อยอยู่ถูกจับให้อยู่ในหน้าฟุบลงหมอนก่อนจะรั้งเอวเล็กให้ขึ้นมากอดไว้
“ฮึก อ๊ะ”
ฟันคมไล่ขบเบาๆ ตามแผ่นหลังไล่มาจนถึงใบหูเล็ก มือเล็กกำลงแบนผ้าปูแน่น ร่างเล็กถูกจับให้หันกลับมามองหน้าคนตัวสูง กรอบหน้าหวานชื้นไปด้วยเหงื่อเม็ดใส เสียงหอบหายใจถี่ๆ นั่นบ่งบอกว่าครั้งนี้มันถึงใจไม่ต่างจากครั้งก่อนๆ ทั้งอ่อนโยนและร้อนรุ่ม
” ฮึก แวน”
เสียงหวานครางออกอีกรอบทันทีที่นิ้วเรียวส่งเข้าไปเป็นการเปิดทาง
มือเรียวชักรูดแก่นกายสามทีก่อนจะนำแก่นกายมาจ่อที่ช่องทางรัก ปากก็ยังคงทำหน้าที่จูบไล่ไปตามแผ่นหลัง
“ฮึก เจ็บ”
“อื้ม”
เสียงครางต่ำหลุดออกมาทันที ช่องทางรักแน่น แก่นกายถูกแช่ไว้สักพักก่อนจะขยับเมื่อปรับตัวได้
“อื้อ อ๊ะ”
“อื้ม ซัน…”
“แวน อึก”
เอวเล็กถูกรั้งไว้ด้วยเจ้าของมือเรียว ช่องทางรักช่วงล่างขยับขึ้นเป็นจังหวะ สะโพกสอบขยับเร็วขึ้นเมื่อได้ยินเสียงหวานร้องครวญครางออกมา
“อื้อ แวน”
เสียงหวานแหบพร่านั่นยิ่งทำให้แวนพอใจ เรียวปากคู่สวยย้ายมาจูบเบาๆ บนเส้นผมนิ่มก่อนจะย้ายมาขบเม้มบนไหปลาร้า
“ฮึก อ๊ะ”
“อื้ม ซัน”
“อื้อ แวน แฮ่กๆ”
“อ๊ะ”
เสียงครางดังระงมทั่วห้อง คนตัวสูงจับเอวนิ่มไว้มั่น สอบสะโพกเร็วขึ้นทันทีที่รับรู้ว่ากำลังจะถึงฝั่ง
“อ๊ะ ซัน”
“แฮ่ก แวน”
“อื้ม อ๊ะ อ๊าส์”
ร่างสองร่างครางออกมาอย่างสุดเสียงก่อนที่จะกระตุกเกร็ง ใบหน้าหวานฟุบลงกับหมอน หายใจหอบถี่ คนตัวสูงจัดการนำแก่นกายที่แช่ค้างไว้ออกมาแล้วถอดถุงยางอนามัยที่เต็มไปด้วยน้ำรักสีขุ่นทิ้งไป ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ร่างเล็กๆ และดึงเจ้าตัวเข้ามากอดไว้
“แฮ่ก…”
ฟอด
จมูกโด่งสูดกลิ่นหอมจากแก้มเนียนเบาๆ ก่อนที่คนตัวเล็กจะยกมือขึ้นมากอดตอบอีกคน
ผ้าห่มผืนนาถูกดึงขึ้นมาคลุมร่างเล็กขาวเนียนที่ตอนนี้ผิวขาวๆ เต็มไปด้วยรอยฟัดเป็นจ้ำๆ
“เป็นของผมคนเดียวแล้วนะครับไอ้โง่”
คนตัวเล็กพยักหน้าเนิบนาบ ยังไม่ทันที่จะได้ปิดเปลือกตาลงอีกรอบก็ถูกร่างของอีกคนลุกขึ้นมาทาบทับ
“ฮื้อ แวน”
“ครับ”
“เหนื่อยแล้ว”
ร่างเล็กพูดอ้อนๆ ก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ก็ต้องหวิวท้องขึ้นมาทันทีจากคำพูดของอีกคน
“ครางอย่างเดียวก็ได้ครับ”
.
.
.
.
.
Talk : #อ่อนโยนหน่อยแวน
แว๊นนนนนนนนน เดี๋ยวตีนะเว้ยยยยย
Ch.2711nc 